“Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca” (Filipian 2, 9-11).
Boże Narodzenie zaznaczyło początek najbardziej skutecznego potknięcia Boga. On zawsze chętnie ukazywał swoją moc w pozornej przegranej. Dokonuje taktycznych zwrotów, by odnieść strategiczne zwycięstwa. W Starym Testamencie Józef, jeden z dwunastu synów Jakuba, otrzymał we śnie obietnicę chwały i mocy (Rdz 37, 5-11). Ale żeby osiągnąć to zwycięstwo, musiał stać się niewolnikiem w Egipcie. Jakby tego było mało, dzięki uczciwości zapracował na polepszenie swoich warunków, ale znów wszystko zmieniło się na gorsze: nie był niewolnikiem, ale gorzej – stał się więźniem. Jednak wszystko to było zaplanowane. Zaplanowane przez Boga dla jego dobra i dobra jego rodziny, w końcu także dla dobra całego świata! W więzieniu spotkał nadwornego faraona, który finalnie doprowadził go do faraona, ten zaś uczynił go nadzorcą Egiptu. Ostatecznie, sen Józefa stał się rzeczywistością. Jego bracia oddali mu pokłon, on zaś uratował ich przed głodem. Co za nieprawdopodobna droga do chwały!
Taka właśnie jest droga Boża – nawet dla Jego Syna. Jezus wyparł się siebie i przyjął postać sługi. Gorzej niż sługi – więźnia – i został stracony. Podobnie jak Józef, pozostał wierny. „Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano” (Flp 2, 9-10).
Taką samą drogę Bóg ma również dla nas. Mamy obiecaną chwałę – jeśli razem z Nim cierpimy, jak mówi List do Rzymian 8, 17. Droga zostaje odwrócona. Droga naprzód jest drogą do tyłu. Droga do sukcesu jest drogą poprzez Boże zaplanowane potknięcia. One zawsze będą wyglądały i będą odczuwane jakby były porażką.
Ale jeśli Józef i Jezus uczą nas czegokolwiek w te Święta, to będzie to: Co diabeł i grzeszni ludzie zamierzali uczynić ku złemu, „Bóg obrócił to w dobro” (Rdz 50, 20).
Bojaźliwi święci, nabierzcie odwagi
Ponure chmury, których tak bardzo się obawiacie
Pełne są miłosierdzia i zostaną oberwane
A błogosławieństwa wyleją się na głowy wasze.
